Zaburzenia funkcji tarczycy u dzieci z otyłością i nadwagą

11.03.2017

Streszczenie
Otyłość i czynność tarczycy są wzajemnie powiązane. Hormony tarczycy uczestniczą w regulacji procesów metabolicznych, termogenezy, ilości spożywanych pokarmów i oksydacji tłuszczów. Najczęstszymi zaburzeniami hormonalnym u dzieci otyłych są niewielkiego stopnia hipertyreotropinemia i umiarkowany wzrost stężenia T3 i/lub fT3. Zaburzenia te są zwykle uważane za przyczynę otyłości, podczas gdy w świetle najnowszych badań, są one wyrazem adaptacji mającej na celu zwiększenie spoczynkowego i całkowitego wydatku energetycznego. Zaburzenia te nie wymagają żadnego leczenia i ulegają normalizacji po istotnym zmniejszeniu masy ciała. Mechanizmy leżące u podłoża tych zmian są zależne od wpływu leptyny, stanu względnej oporności na hormony tarczycy oraz dysfunkcji mitochondrialnej. W niniejszej pracy omówiono wspomniane wyżej mechanizmy w oparciu o najnowsze badania. Przedstawiamy także przegląd wybranych badań oryginalnych oceniających czynność tarczycy u dzieci z nadwagą i otyłością z uwzględnieniem obrazu ultrasonograficznego gruczołu tarczowego. W USG tarczycy u dzieci otyłych często stwierdza się wzrost objętości tarczycy co koreluje z umiarkowanym zwiększeniem stężenia TSH oraz hipoechogeniczność typową dla autoimmunizacyjnego zapalenia tarczycy, ale bez obecności przeciwciał przeciwtarczycowych. Zmiany czynności hormonalnej tarczycy stwierdzane u pacjentów z nadwagą i otyłością prowadzą do zwiększenia wydatku energetycznego, co ułatwia zmniejszenie masy ciała i zapobiega dalszemu jej zwiększaniu. Normalizacja TSH i fT3 obserwowana po redukcji masy ciała może tłumaczyć trudności z utrzymaniem zredukowanej masy ciała. (Endokrynol Pol 2017; 68 (1): 54–60)

Słowa kluczowe: czynność tarczycy; otyłość; dzieci

Pełna treść publikacji (w języku angielskim i polskim) na łamach Endokrynologii Polskiej »