Polskie Towarzystwo
Endokrynologiczne

02.03.2019

Michał Elbaum, Łukasz Mizera, Marek Bolanowski

Streszczenie
Akromegalia jest rzadką, przewlekłą chorobą wywołaną nadmiernym wydzielaniem hormonu wzrostu (GH) najczęściej przez łagodnego gruczolaka przysadki. W przebiegu schorzenia dochodzi do wystąpienia licznych powikłań, w tym schorzeń sercowo naczyniowych, zmian w układzie kostno-mięśniowym, oddechowym i endokrynnym. Leczenie obejmuje: postępowanie chirurgiczne, farmakoterapię i radioterapię. W pracy dokonano przeglądu literatury przy użyciu bazy PubMed w celu zdobycia informacji dotyczących kosztów leczenia akromegalii i związanych z nią powikłań. Większość kosztów generowana jest przez farmakoterapię, głównie leczenie analogami somatostatyny (SSA). Średni roczny koszt terapii
SSA to 12 000–40 000 euro. Leczenie operacyjne zmniejsza koszty opieki na skutek możliwości eliminacji dożywotniej farmakoterapii. Wprowadzenie radioterapii do algorytmu leczenia jest również rekomendowane w celu obniżenia kosztów leczenia, ponieważ 60% pacjentów, u których taką terapię zastosowano, nie będzie wymagało dalszego leczenia farmakologicznego. Wiąże się to jednak z negatywnymi skutkami, takimi jak: niedoczynnością przysadki, obniżoną jakością życia oraz podwyższoną śmiertelnością. Kabergolina i pegwisomant to odpowiednio najtańszy i najdroższy lek stosowany w terapii akromegalii, jednak całkowity wpływ tych leków na koszty jest mniejszy z uwagi na ich rzadsze stosowanie. Trudno jest ocenić całkowity wpływ powikłań akromegalii na obciążenie finansowe, ponieważ powikłania te są leczone na wiele lat przed rozpoznaniem właściwej choroby. Koszty leczenia powikłań są największe w grupie pacjentów z niedostateczną kontrolą choroby. Dożywotnie leczenia akromegalii i jej powikłań jest drogie. Wczesna diagnoza i skuteczne leczenie
obniżają koszty pośrednie i bezpośrednie.

Słowa kluczowe: akromegalia; terapia; koszty; farmakoekonomika

Pełna treść publikacji (w języku angielskim i polskim) na łamach Endokrynologii Polskiej »