Zastosowanie metforminy w ciąży

07.05.2020

Joanna Krupej-Kędzierska, Edyta Cichocka, Leszek Kędzierski, Bogusław Okopień, Janusz Gumprecht

Streszczenie
Cukrzyca ciążowa, czyli zaburzenie metabolizmu węglowodanów występujące w ciąży, należy do najczęstszych powikłań metabolicznych występujących w tym okresie. Za jej przyczynę uważa się dysfunkcję komórek beta trzustki oraz oporność na działanie insuliny, pojawiające się w ciąży. Aktualnie szacuje się, że cukrzyca ciążowa występuje u 1–25% pacjentek. Jej rozpoznanie i wdrożenie właściwego postępowania pozwala zredukować ryzyko powikłań u noworodków, zmniejszyć współczynnik śmiertelności okołoporodowej oraz poprawić rokowanie zarówno u matki, jak i jej potomstwa. Metformina przyjmowana jest przez wiele pacjentek jeszcze przed ciążą, zarówno z powodu już wcześniej rozpoznanej cukrzycy typu 2, jak i w terapii stanów przedcukrzycowych, otyłości oraz zespołu policystycznych jajników, jako element leczenia insulinooporności. Stosowanie metforminy w ciąży jest postępowaniem budzącym kontrowersje już od wielu lat, zwłaszcza w zakresie bezpieczeństwa kontynuowania tej terapii. Dostępne dane naukowe zwracają uwagę zarówno na korzyści, jak i możliwe negatywne konsekwencje stosowania leku u potomostwa chorych leczonych metforminą. Zagadnienie to dotyczy nie tylko pacjentek z cukrzycą typu 2, ale także z zespołem policystycznych jajników, które to znajdują się w grupie zwiększonego ryzyka poronień, porodu przedwczesnego oraz rozpoznania cukrzycy ciążowej na kolejnych etapach ciąży. Wątpliwości dotyczące mechanizmów działania metforminy, szczególnie na poziomie komórkowym, jak dotąd nie pozwoliły na sformułowanie jednoznacznych i ujednoliconych zaleceń w zakresie stosowania tego leku na każdym z etapów ciąży. W niniejszym podsumowaniu przedstawiono aktualny stan wiedzy dotyczący stosowania metforminy w okresie ciąży.

Pełna treść publikacji (w języku angielskim i polskim) na łamach Endokrynologii Polskiej »