Zastosowanie Selektywnych Modulatorów Receptora Estrogenowego i Inhibitorów Aromatazy w leczeniu czynnościowego hipogonadyzmu u mężczyzn

19.09.2025

Jakub Wydra, Arnika Wydra, Piotr Kucharczyk, Grzegorz Kapuściński, Wojciech Zgliczyński, Michał Rabijewski

Streszczenie

Hipogonadyzm czynnościowy to współwystępowanie niskich stężeń testosteronu i klinicznych cech hipogonadyzmu przy braku organicznej patologii w obrębie osi podwzgórzowo-przysadkowo-gonadowej. Dotyczy najczęściej mężczyzn w średnim i starszym wieku (hipogonadyzm późny), a także towarzyszy innym schorzeniom, tj. otyłości, cukrzycy typu 2, przyjmowaniu opioidowych leków przeciwbólowych lub nadużywaniu egzogennych steroidów. Hipogonadyzm czynnościowy to stan potencjalnie odwracalny, gdzie modyfikacja stylu życia jest podstawą skutecznego leczenia. W przypadku, gdy interwencje behawioralne nie doprowadzają do normalizacji stężeń testosteronu, należy rozważyć jego suplementację lub alternatywne metody leczenia. U młodych mężczyzn deklarujących plany prokreacyjne zastosowanie testosteronu jest przeciwwskazane. Inną opcją terapeutyczną są selektywne modulatory receptora estrogenowego i inhibitory aromatazy, jednak dane dotyczące ich stosowania w hipogonadyzmie czynnościowym u mężczyzn są ograniczone. Niniejszy przegląd ma na celu zaktualizowanie informacji na temat selektywnych modulatorów receptora estrogenowego i inhibitorów aromatazy w leczeniu hipogonadyzmu czynnościowego u mężczyzn.

Pełna treść publikacji w języku angielskim na łamach Endokrynologii Polskiej »